de wilde monnik
rebels
​contemplatief
  • Poort
    • Wie ben ik
    • Visie en bezieling
    • Contact
  • Spreekkamer
    • Verlies- en rouwtherapie
    • Geestelijke zorg
  • Kapel
    • Huwelijksvieringen
    • Uitvaarten
    • Liturgische teksten
    • Latijnse liturgie >
      • Ordo Missae Vaticanum II
  • Scriptorium
    • Poëzie
    • Proza en Columns
    • Fotografie
  • Bibliotheek
    • Liturgische handschriften
    • Cornelis van Wijkerslooth
    • Microhistory en Big history
    • Giordano Bruno
    • Antonin Dvorak
    • Astronomie/ruimtevaart >
      • > Mijn Apollo Programma Website
    • Verlies en rouw in het verpleeghuis
  • Kelder
    • Likeuren

Koper

7/11/2019

 
Waar het gewonde dier zich oprolt
en instinctmatig ingraaft,
zo kruip ik in jouw armen,
beschutting tegen vrees en
vermoeden van oneindigheid.

Want je was er altijd al, toch?
En over driehonderd jaar nog;
om te waken over mijn graf
als een engel van fluweelsteen

die mijn vergankelijkheid aanwijst,
de kostbaarheid van onze minuten,
de gulzige haast om te leven

met jou. Het dondert niet hoe;
hijgend krul ik me in jou op.

Dagelijks te verrijzen in elkaar.
​
Foto

Reageren is niet langer mogelijk.

    Poëzie


    Auteur

    Christian van Zitteren

    Categorieën

    Alles
    Banale Mythen (cyclus)
    Gedichten In De Jaarkring
    Gedichten Voor Maria
    Klassieke Sonnetten
    Losse Gedichten
    Mythe En Tijd (cyclus)
    Oudere Gedichten
    Texelgedichten
    Verpleeghuispsalmen
    Waken Bij Een Geliefde (cyclus)

    Archieven

    Oktober 2020
    April 2020
    Maart 2020
    Februari 2020
    Januari 2020
    November 2019
    Augustus 2019
    Mei 2019
    Maart 2019
    Februari 2019
    November 2018
    Juli 2018
    Juni 2018
    Mei 2018
    April 2018
    Maart 2018
    Februari 2018
    Oktober 2017
    Augustus 2017
    Mei 2017
    Oktober 2016
    November 2013
    Februari 2000
    Januari 2000

    RSS-feed

Aangestuurd door Maak uw eigen unieke website met aanpasbare sjablonen.